Да, Виктор, дерзну сказать, что на персонажах штаны. Хлудовская псалтырь, 9 век.
Сравните. Король Кнут. Еще более позднее изображение.
А на ком показует штаны Хлудовская псалтырь созданный в Византии? да на Кнуде чтото однозначно штанов не приметил, сравните с приведенным выше изо.
А именно - посмотрим логику возникновения высоких шосс в европе. В Хлудовской псалтири высоко уходят к бедру облегающая штанина (или чулок). Вопрос - когда в Европе стали повсеместно носить высокие чулки, высотой выше середины бедра? Вы, Виктор, прекрасно знаете, что это вторая половина 14 века!!!
Возможно повсеместно и не начали, кстати. Вот только вспомните старика Отци в своих умопостроениях.
Не спорю, мог быть новгородец рассекавший по Славне в шоссах - как сейчас можно увидеть москвича в килте, но считать, что "реконструкторы - двадцатьпервовечники" должны делать "московский комплекс" на основе килта - согласитесь - нонсенс."Спортштаны" и те будут уместнее
Эсли ограничиваться "московским комплексом" то да, если смотреть в рамках Восточной европы(даже не в американских или журналитских), то вам должно быть известно кто держал скобяную и мелкую торговлю в этой самой Европе. И если шотландцы носили в 16-17 веках килты (я не в курсе) то это вполне уместно ,уэ гораздо умеснее "спортивок".
- т.е. всех западноевропейцев в сапогах и башмаках считаем "штанниками", а не "шоссниками"?
Не всех, а ту часть где это легко проверить. Изображения приводились в теме.
Теперь же к нашим Палестинам. О так называемой "традиции ношения штанов".
http://nauka.bg/foru...attach_id=13265Можете сказать навскидку, что это? Очень традиционная одежда. Шоссы имеющие пояс приводить не буду, они достаточно известны.
О одежде культовой хотелось бы упомянуть. Смотрите.
Обряд погребения отраженный в Псалтыри
Троице-Сергиева монастыря конца XV в.:
аще ли мирянин, простец, по умовении водою в срачицу, и в саван с наголовием и свиют и укроем и по челу обяжут рубом хрестьци нашиваны, а на ногах копытца и калиги. Також и жены погребаются
Ганна Барвенава в "ГАТЫЧНЫ КАСЦЮМ ВЯЛІКАГА КНЯСТВА ЛІТОЎСКАГА КАНЦА ХІІІ — ПАЧАТКУ ХVI ст." пишет:
Распаўсюджанымі панчохамі-абуткам князя і яго двара былі калігі, сатуларыс і кальсэс, якія абцягвалі ногі і шыліся са шчыльнага сукна ці скуры і мацаваліся раменьчыкамі да кафтана.
Княжацкім свецкім абуткам былі панчохі, падшытыя скуранымі падэшвамі, што пацвярджае мініяцюра з выявай князя ў чырвонага і зялёнага колеру панчохах і без відавочнага абутку на нагах [14, л. 228]. Панчохі заўсёды насілі з кароткім адзеннем, што пацвярджаюць усе іх выявы ў летапісе. Дзве палавінкі панчох маглі быць рознага колеру, гэта надавала строю шматфарбнасць, стракатасць. Такія панчохі з дзвюхколернымі палавінкамі ў Радзівілаўскім летапісе паказаны 6 разоў, прычым як на князю на вышэйзгаданай мініяцюры, так і на герольдах [14, л. 167, 169, 206, 207]. Матузы, якімі прывязваліся панчохі да кафтана, з’яўляліся таксама аздабленчым элементам строю і таму былі кантрастнага колеру. Такі двухколерны абутак-панчохі насілі ва ўсёй Заходняй Еўропе, што вядома і па пісьмовых помніках, і па творах выяўленчага мастацтва [33, с. 190–192]. Гэткім абуткам карысталіся ў закрытых памяшканнях, а для вуліцы абувалі адмысловыя драўляныя шлёпкі. Такі від абутку паказаны, напрыклад, на карціне Ян Ван Эйка «Сям’я Арнальфіні»; падэшва ад падобнага драўлянага абутку знойдзена ў Польшчы.
Абутак кшталту панчох, але, верагодна, сшыты з больш шчыльнага матэрыялу ці скуры, паказаны на мініяцюры Радзівілаўскага летапісу [14, л. 96]. Скураныя панчохі, якія прышпільваліся да пояса, ці высокія скураныя боты намаляваны на гэтай мініяцюры спушчанымі да каленаў і закладзенымі ў складкі.
Пісьмовыя помнікі даюць магчымасць даведацца пра назвы тыпаў абутку. Распаўсюджаным абуткам позняга сярэднявечча былі калігі — каляровы абутак на дугападобных падэшвах, які вызначаўся вельмі доўгімі абціслымі халявамі. Сягаючы вышэй каленаў, халявы падвязваліся раменьчыкамі да кафтана, чым нагадвалі нагавіцы-панчохі. Гэты абутак насілі і кароль, і шляхта, і слугі; ён адрозніваўся толькі матэрыялам і, адпаведна, коштам. Звесткі пра такі абутак неаднаразова сустракаюцца ў рахунках каралеўскага двара: «За 3 локці сукна шэрага брухельскага для караля Уладзіслава Ягайлы на абутак калігі 2 1/2 грыўні», «Русінові караля на боты калігі 6 грошаў» [1, с. 36]. Колер абутку мог адпавядаць колеру строю: «аднолькавае сукно чорнае як для сукенкі, так і для абутку калігі». Калігі мелі падшэўку з палатна: «за 8 локцяў палатна бялёнага для падшыцця абутку караля калігі 16 скойцаў» [1, с. 61].
Таксама характэрным для сярэднявечча быў абутак, які называўся сатуларыс. У Польшчы яго насілі кароль і каралева, шляхта, каралеўскія рамеснікі, пакаёвая служба. Для парадных строяў сатуларыс шылі з чырвонай скуры, з моднымі ў той час вострымі дзюбамі [3, с. 144]. Паводле слоўніка моды, сатуларыс — вастраносы абутак з вельмі доўгімі абціслымі халявамі [37]. Халявы сягалі вышэй каленаў, іх прывязвалі матузамі да кафтана, таму сатуларыс нагадваў калігі. Сатуларыс падшывалі сукном, часам футрам, асабліва абутак, прызначаны для доўгіх зімовых падарожжаў. Нагавіцы са скуры, якія ўласна і ўяўлялі сатуларыс, прызначаліся як для парадных выхадаў, так і на кожны дзень. Каштавалі яны ў Кракаве 1 1/2 грыўні [3, с. 143]. На Захадзе сатуларыс называлі poulaines.
Раз’ёмныя доўгія нагавіцы-панчохі ў дваровых рахунках называюцца кальсэс. Так, кароль Уладзіслаў Ягайла праз казну выдаў «ліцьвіну, збегламу з няволі прускай, на абутак кальсэс 5 грошаў», «пекару караля Уладзіслава Ягайлы на абутак кальсэс 4 грошы» [1, с. 35, 61]. Паколькі яны каштавалі менш, чым іншы абутак падобнага тыпу, верагодна, яны шыліся з больш тонкага ці горш апрацаванага матэрыялу.
В документах польских на латыни 14-15 веков шоссы идут под такими названиями:
iopula cum caligis" часто идя в комплекте именно с йоппулой в документах
(К. Турская стр. 184)
Почему шоссы? Очевидно если они идут парно с йопулами то они к ней привязывались.
А вы говорите оледенение. Это навскидку, не касаясь ноговитц.
О византийской живописи поговорим в следующий раз.